„Idź się lecz!”
Dla niektórych osób pójście do psychologa lub psychiatry wciąż jeszcze ma negatywne konotacje. Na szczęście chodzenie na terapię coraz bardziej się demokratyzuje. Zmienia się również społeczny odbiór leczenia psychologicznego.
Obawy związane z pewnymi wydarzeniami, pandemią, klimatem i przyszłością zawodową stawiają na pierwszym miejscu troskę o zdrowie psychiczne.
Po francusku często słychać słowo-worek „psy”, pod którym skrótowo grupuje się różne zawody i specjalizacje. Nierzadko spotyka się pacjentów, którzy pomylili na przykład terapeutów psychomotorycznych z psychologami, lub psychologów z psychiatrami.
We Francji niektóre osoby bez braku odpowiednich kwalifikacji wykorzystują zamieszanie związane z tytułami..
Czy zgodził(a)byś się na operację wyrostka robaczkowego praktykowanego przez kogoś, kto nigdy nie studiował medycyny, lub jest studentem drugiego roku albo dermatologiem?
Nie powierzaj swojego zdrowia psychicznego byle komu!
Jak to wygląda we Francji:
Psycholog – jest specjalistą z tytułem licencjata i magistra psychologii, który odbył co najmniej 500 godzin nadzorowanego stażu u innego psychologa, w instytucji lub w firmie. Ma on solidne wykształcenie z zakresu psychopatologii.
Psycholog posiada numer ADELI (krajowy katalog identyfikacyjny pracowników służby zdrowia) wydany przez ARS (Regionalna Agencja Zdrowia).
W dziedzinie psychologii występują różne specjalizacje. W związku z tym niekoniecznie każdy psycholog jest psychoterapeutą (np. psycholog pracy).
To ważna i dość kontrowersyjna kwestia, ponieważ szkolenie z psychoterapii nie jest uwzględnione we wszystkich specjalizacjach psychologii i często wymaga długiej i kosztownej inwestycji w kształcenie ustawiczne po ukończeniu studiów magisterskich.
Psychiatra – jest lekarzem specjalistą, posiadającym Dyplom Studiów Specjalistycznych z Psychiatrii. Uzyskuje się go po odbyciu pięcioletniego stażu w zakresie psychiatrii, po sześciu latach medycyny ogólnej. Psychiatra automatycznie posiada tytuł psychoterapeuty.
Psychoterapeuta – najczęściej psycholog lub psychiatra, który ukończył szkolenie z zakresu psychopatologii klinicznej, trwające co najmniej 400 godzin oraz praktykę trwającą co najmniej pięć miesięcy, odbytą w placówce medyczno-społecznej.
Psychoterapeuta jest przeszkolony w praktykach psychoterapeutycznych. Istnieją różne nurty i praktyki psychoterapii
Psychoanalityk – osoba, która praktykuje kurację analityczną, badanie procesów psychicznych, podejście terapeutyczne (obecnie coraz bardziej krytykowane). Psychoanalitykiem może być psychiatra lub psycholog, ale ponieważ zawód nie jest regulowany i nie wymaga specjalistycznego wykształcenia, może nim zostać każdy.
„Psychopraticien” lub „terapeuta” – tytuł ten otrzymuje każda osoba parająca się terapią i „medycyną alternatywną”, nawet jeśli nie posiada specjalnego przeszkolenia. W przeciwieństwie do tytułu psychoterapeuty, który jest we Francji tytułem zarezerwowanym dla psychologów, lekarzy oraz psychoanalityków (pod pewnymi warunkami szkolenia z zakresu psychopatologii i długiego stażu w placówce medyczno-społecznej).
Trzeba zachować ostrożność, ponieważ aktywność terapeuty nie jest nadzorowana, niosąc ze sobą ryzyko rożnych form nadużyć, wykorzystania i wpływów sekciarskich!
Zobacz listę terapii, wobec których trzeba zachować ostrożność i które mogą mieć powiązania z sektami.
„Psychomotricien” – Terapeuta psychomotoryczny, Asystent Zdrowia, ukończył studia na poziomie Bac+3 (trzy lata studiów po maturze), reedukuje ciało poprzez różnorodne ćwiczenia ekspresji ciała, orientacji przestrzennej i zabawy.
Jaka jest różnica między psychologiem a psychiatrą? Do kogo iść?
Psychiatra to przede wszystkim lekarz. TYLKO on ma uprawnienia do postawienia diagnozy lekarskiej i psychiatrycznej oraz przepisywania leków (antydepresyjnych, przeciwlękowych itp.). Psycholog może jedynie ocenić naturę zaburzeń pacjenta, przeprowadzić testy.
Psychiatra nie zawsze prowadzi psychoterapię.
Może skierować pacjenta do psychologa. Mogą ze sobą współpracować. Często zdarza się, że pacjenci najpierw stabilizują swój stan lekami, a następnie rozpoczynają psychoterapię.
Lekarz psychiatra skupi się bardziej na biochemicznej regulacji mózgu, wywołującej określone zaburzenia, na fizjologicznym aspekcie zaburzeń psychicznych. Psycholog będzie raczej analizował zachowania, emocje i myśli. Obie wizje bardzo się uzupełniają.